8 Mayıs 2012 Salı

bir göz şehir




şimdi ben hani hep korkuyorum ya bir şeylerden, çıkmaz sokaklar yaratıyorum ya kendime, beynimi bunlarla yoruyorum ya ama sanırım bir o kadar bunlardan korkan ve içinde yaşayan sadece bir sürü insan var. farkımız sadece ben çok fazla açık ediyorum. ya da birilerinin senin adına korkması. endişe, rahatsız edici bir ses gibi. düşündükçe düşünürsün, içselleşir o içinde. sen farketmezsin ve o çoktan yerini alır. durur orada öylece. sen farkedene kadar. bazende yaşatmaz kimisini. neyse mevzu bahis aslında başka.

yoklukları can acıtan insanlar vardır. yanında olduğunda onların olduğunu bilme hissi çok iyi hissettirir. varolduklarını bilmekle aynı şey değildir ama. ama biliriz ki onların var olduğunu bildiğimiz için yaşamıyoruz. yalnızlığın son aşamasına doğru ilerlerken insanoğluyla beraber aynı doğrultuda hani istiyor ki gönül yan yana olmak, daha çok zaman algısını yok etmek. herkes kendi insancıllığında kavruluyor. kimsenin buna itirazı olamaz. bugün barış bıçakçı'nın veciz sözler kitabına bakarken şöyle bir veciz gördüm. "yalnızlık mı? milyarlarca insanın adı geçiyor bu bahiste!". hepimiz aynı yerdeyiz yani öyle olsa gerek kimisi farketse de etmese de. "hayatın neresinden dönülse kardır." denmiş ya işte ben oralardan dönmeye çalışıyorum bu aralar.  gidilcek yer arıyorum. bir göz şehriniz var mı!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder