SERZENİŞ

dolgusu olmayan sözcükleri zihnine yerleştirip sadece kendi adına yaşamak. etrafta çok fazla gördüğümüz karikatür tiplemesini andıran ve varlığına henüz erişememiş eşref-i mahlukatlar. artık adına insan denemeyecek kadar insan olma özelliğini yitirmiş varlıklar. aralarında yaşamak çok zor olsa da onlara rağmen, yaşam alanına müdahele edilse de ne kadar mideni bulandıracak kadar, belki de sadece burada çare yok, komün yaşamak.

peki ya kendi nefs mücadelesinde sürekli tökezleyerek yaşayanlar, artık vazgeçilmezleri olmuştur. aciliyetler artık başkadır, başka biçimlidir. değiştirildik, yok edildik kendi kimliklerimizde farkında olmadan. olanlar ise kendi çelişkilerinde boğulmak üzereler. herkes suretini pişkinliğe vururken ardına bakmadan yaşamaya devam ediyor. kendi tükenişine yeni sloganlarla cevap veriyor insan. kısa yoldan bulandırmadan hayatı, hayatını, tek başınalığıyla süreç ilerliyor. artık ne için yaşanıldığı değil, nasıl yaşanıldığı daha mühim. yoz kültüre, o yoz kültürü yaşayarak yanıt verenler işin içinden kolaylıkla çıkabildiklerini sansalar da daha vahim bir yola girdiklerini göremeyecek kadar artık yoklar.

klişelerin içinde yeniden ve yeniden klişeleşen trajikomik hikayelerle çevrimiçi ve çevrimdışı olanlar, kendilerini yakın zamanda nerede bulacaklarının ayırdındalar mı acaba! varlığımızı ve yokluğumuzu birbirimize karşı bu kadar tahammülsüz kılan , bir ozon deliğini de birbirmize karşı beynimizde açtığımızı görememek kadar acı ve utanç verici bir şey kalmıyor geriye.

bütün bunlar adına sadece diyebilirim ki herkese kolay gelsinler ve iyi geceler...

05.2008